Jak powstają nasze wyroby? Do wykonania metalowych przedmiotów potrzebna jest stal konstrukcyjna oraz narzędzia. Głównym naszym narzędziem jest spawarka pozwalająca na łączenie elementów stalowych w całość za pomocą spawania elektrycznego. Źródłem ciepła podczas spawania elektrycznego jest energia elektryczna pobierana z urządzenia zwanego spawarką elektryczną, która z kolei przetwarza pobieraną energię najczęściej z sieci elektrycznej lub rzadziej z silnika spalinowego prąd stosowany do spawania elektrycznego charakteryzuje się dużym natężeniem wynoszącym w zależności od średnicy elektrody od 70 do 350 amperów i napięciem roboczym od 18 do 30 wolt. Źródłem ciepła oddziałującego na wyłączony materiał jest w tym przypadku łuk elektryczny i stąd przyjęto dla tej metody nazwę spawania elektrycznego. Podczas spawania łukowego wysoka temperatura łuku elektrycznego umożliwia miejscowe topienie łączonych części oraz materiału dodawanego w czasie spawania materiałem rodzimym nazywamy metal spawany spoiwem zaś materiał dodatkowy przeznaczony do połączenia części spawanych, czyli do utworzenia spoiny. Spoiwem przy ręcznym spawaniu łukowym są elektrody składające się z rdzenia metalowego powleczonego warstwą topnika. Wykonana w ten sposób elektroda nazywa się elektrodą otuloną, w przeciwieństwie do elektrody gołej, która nie ma otuliny. Spoina powstaje z połączenia stopionych brzegów materiału rodzimego i stopionej elektrody. Materiał stopionej elektrody nazywa się stopiwem. Utworzone na skutek spawania złącze składa się ze spoiny, przylegającej do niej strefy wpływu ciepła oraz materiału rodzimego, który nie uległ żadnym przemianom strukturalnym. Strefa wpływu ciepła jest to ta część materiału rodzimego, która na skutek nagrzewania i chłodzenia przeszła określone przemiany strukturalne. W wyniku tych przemian mogły wystąpić zmiany właściwości fizycznych materiału rodzinnego. W czasie spawania łukowego, jak i jego odmian łącznie ze spawaniem automatycznym, przebieg cyklu cieplnego to jest nagrzewania, topienia i krzepnięcia, jest w zasadzie taki sam. Najpierw na skutek nagrzewania następują różne zmiany strukturalne w spawanym materiale, później w czasie topienia zachodzą różne procesy chemiczne, fizyczne i metalurgiczne, a w końcu w czasie studzenia następuje decydujący o właściwościach mechanicznych złącza proces krystalizacji spoiny i przemian strukturalnych zarówno spoiny, jak i strefy wpływu ciepła. Spawanie powinno odbywać się w warunkach zapewniających uzyskanie dobrego złącza o określonych właściwościach znajomość procesów chemicznych fizycznych i metalurgicznych oraz związanej z tymi procesami techniki spawania umożliwia uzyskanie żądanych właściwości złącza spawanego. Oprócz tych czynników na wyniki spawania ma duży wpływ sam materiał spawany oraz spoiwo, ponieważ skład chemiczny metalu spoiny zależy od składu chemicznego materiału spawanego i spoiwa przebieg spawania elektrycznego jest następujący. Z agregatu prądotwórczego wyprowadzane są 2 przewody elektryczne, z których jeden jest połączony z uchwytem elektrody drugi z zaciskiem przymocowanym do spawanego przedmiotu lub stołu metalowego, na którym ten przedmiot leży. Do uchwytu z dokładnie izolowaną rękojeścią wkłada się elektrodę. Po zbliżeniu jej do spawanego przedmiotu i zajarzeniu łuku powstaje zamknięty obwód elektryczny i rozpoczyna się proces spawania. Topiący się metal elektrody i materiału rodzimego tworzy tak zwane jeziorko metalu, z którego po zastygnięciu powstaje spoina. Przesuwając elektrodę wzdłuż rowka między sprawnymi częściami, łączy się je w jedną całość. Spawacz osłania twarz przyłbicą chroniącą go przed szkodliwym promieniowaniem łuku.
Najnowsze komentarze